Parkalesia 

te 

SHPIRTIT SHEJT

E PARA PARKALESI

Sac. I dëlir, i papërlyem, i pa-zënë fill, i pa-parshëm, i pa-ndëlguashëm, i pa-gjëndshëm, i pa-ndërruashëm, i papërsh-krushëm, i pa-maturshëm, çë duròn të keqen Zot, i vetëmi çë ka pavdekjen, çë rri në dritë të pakjasurshme; ti çë bëre qielljën e dheun dhe dejtin e gjithë çëdò kle krijuar ndër ata; ti çë fal çëdò të lipjën më para se të t’luten; të lutemi e të parkalesiëm Tij, o Zot njerìdashës, të Jatin e t’yn’Zoti Perëndì e Shpëtuesi i ynë Jisù Krishti, i çili për ne njerëzë e për shëndetën t’ënë u sdryp nga qiellja e mori mishë paj të Shpirtit Shejt e të Mërìs povirgjëra, e lëvduashmja Mëma e t’yn’Zoti; i çili, më para tue mësuar me të fola e pastaj tue na dëftuar me të bëma, kur duroi vuajtiet shpëtimtare, na dha shembërë neve të mjerë të mëkatruamë e të pavëjéfshmë shërbëtorë tatë çë të faljëm lutje, tue ujur qafën e glunjët, për mëkatët tona e për ato të padijtura e popullit.Prandai ti, o Zot shum i lipisiar e dashamirë, gjegjëna neve çë në çëdò ditë priremi tek ti, e sidomos te këjo ditë e Pendekostes tek e çila ditë pas çë Jisù Krishti Zoti, u ngjip në qìell, dhe u uj te ana e dërejtë e të Jatit Perëndì, dërgo mbi shejtit Apostoj e xënësë të tij Shpirtin Shejt; i çili edhe u sdryp mbi çë-njérin e i mbushi të gjithë me të pa-mbrazëshim Hir i  tij e folën ata me gluhë të ndrishme mbi madhërìt tote e profetuan.

Nanì neve çë të lutemi gjegjëna e kujtona neve të mjerë e të dënuamë e prirë robërìn e shpirtravet tanë,  tue pasur dhëmbëshurit tote çë luten për ne. Pritna mirë neve çë të biem te këmbët e të thërresjëm tue thënë: mëkatruam!

Tek ti jemi hjidhurë nga prëhri,  nga gjiri i Mëmës sënë. Perëndia ynë je ti.; po, porsanith kemi shkuar ditët tona në kotësira, u shveshëm nga ndihma jote e na lipset çëdò mbrojtje. Tue pasur besë te dhënbëshurit tote, na tij të thërresjëm: mëkatët e djalërìs tënë e të padjiturat mos kujtò. Pastrona neve nga të fshehurat tona. Mos na përzé nanì çë jemi në qëro pleqërije; nanì çë na lan fuqìt, mos na le ti;

më para se të priremi përsërì te bota, bëjna të mirë të priremi tek ti e vërna ‘re me mirëdashje e me hir. Paligjësìt tona mati me lipisìt tote e mëkatët ona humbi te honi i mëshirit tënt.

Prej lartësit të shejtit tënt, o i Madhi yn’Zot, prir siun tënt mbi popullin çë ke këtu reth e çë rri e pret burìn e lipisìs t’ënde.

Ruajna me ëmbëlsirën tënde; lirona nga pushteti i të mallkuamit; ruaj gjellën tënë me të shejtet ligjë tote. Vër mbi popullin t’ënt një Engjëll besnik t’e ruanjë; gjithë ne pran na mbëjeth te rregjëria jote; fal ndëjésë atyreve çë shpresojën tek ti; ndëjéj atyreve e edhe neve fajet; pastrona me energjin e Shpirtit tënt; shkatërrò gënjimet e armikut kundra nesh

 Sac.:Immacolato, incontaminato, senza principio, invisibile, incomprensibile, imperscrutabile, immutabile, insuperabile, incommensurabile, paziente Signore: tu che solo possiedi l’immortalità e abiti la luce inaccessibile; tu che hai fatto il cielo, la terra e il mare e tutte le opere che sono in essi; tu che adempi le preghiere di tutti prima che siano formulate: noi ti preghiamo e ti supplichiamo, o Sovrano amico degli uomini, Padre del Signore, Dio e Salvatore nostro Gesú Cristo, che per noi uomini e per la nostra salvezza è disceso dai cieli, si è incarnato per virtú dello Spirito santo da Maria, la sempre Vergine e gloriosa Madre di Dio; egli, insegnando prima con le parole, e dimostrandolo poi con le opere, quando si sottopose alla passione salvifica, lasciò un esempio a noi miseri, peccatori e indegni suoi servi , perché offrissimo suppliche, piegando il collo e le ginoc­chia, per i nostri peccati e per i peccati inconsapevoli del popolo.

Tu dunque, misericordiosissimo e amico degli uomini, ascoltaci nel giorno in cui ti invochiamo, particolarmente in questo giorno di pentecoste, nel quale, il Signore nostro Gesú Cristo, dopo essere asceso ai cieli ed essersi assiso alla destra di Dio Padre, ha mandato lo  Spirito Santo sui suoi santi discepoli e apostoli. Egli si è posato su ciascuno di loro e li ha riempiti tutti della sua grazia inesauribile, ed essi hanno cominciato a proclamare in altre lingue le meraviglie di Dio e a profetare.

Or dunque, noi ti preghiamo, ascoltaci, e ricòrdati di noi miseri e colpevoli, e fa’ tornare dalla prigionia le nostre anime, perché intercede per noi la tua stessa compassione. Accoglici, mentre ci prostriamo e gridia­mo: Abbiamo peccato.

Verso te siamo rivolti sin dal grembo, dal seno di nostra madre, Dio nostro tu sei: ma, siccome i nostri giorni sono trascorsi nella vanità, siamo stati spogliati del tuo aiuto, siamo privi di ogni difesa.

Confidando tuttavia nella tua pietà, noi gridiamo: non ricordare il peccato della nostra giovinezza e le nostre ignoranze; purificaci dalle nostre colpe nascoste; non respingerci nel tempo della vecchiaia, al venir meno della nostra forza, non ci abbandonare; prima di farci tornare alla terra, dacci di convertirci a te, e guardaci con benevolenza e grazia. Misura le nostre iniquità col metro della tua pietà; opponi l’abisso della tua multiforme pietà alla moltitudine delle nostre colpe. Guarda, Signore, dall’alto del tuo santuario sul tuo popolo che ti circonda e attende da te la tua copiosa misericordia: visitaci nella tua benevolenza; liberaci dalla tirannia del diavolo; rendi sicura la nostra vita con le tue sante e sacre leggi. Affida il tuo popolo a un fedele angelo custode; raccoglici tutti nel tuo regno; dona il perdono a quanti sperano in te; condona a loro e a noi i peccati; purificaci con l’operazione del tuo  Spirito Santo; sventa le macchinazioni del nemico contro di noi.

  KATËRTA PARKALESI  

O Perëndì  i Mathë dhe i pasosëm, i shejt e njeridashës, çë na bëre të mirë edhe te këjo herë të t’rrim përpara të paqjasurshmes lëvdì sate sa të këndojëm dhe himnojëm famasmët tote, ijna afër neve të pavëjefshmë shërbëtorë tatë e ipna hir sa të t’faliëm me zëmërë të prerë e të përunjurë një dhoksolojì trishejte e falnderimin për të mëdhat dhurata tote çë na bëre e çë na bën përherë.

Kujtò, i Madh’yn’Zot, ligështìt tona e mos na sbier për paligjësìt tona, po përdorë lipisin tënde të madhe me mjerësin tënë sa, tue jikur nga errësira e mëkatës, të jeciëm në dritë drejtësije të rrethuarë me brezin e dritës e të vazhdojëm pa klënë shkundur nga ngariet e të ligut, me guxìm të t’lëvdojëm tij mbi gjithë shërbiset, tij të vetmin Perëndì njeridashës.

Pse yti isht me të vërtetë, o Zot i gjithësìs e Krijues, misteri i mathë i sglidhjes të përkohëshme të krijesavet tote dhe bashkë-lidhja e pastajme dhe prëhia për jetë. Tij të haristisjëm për të gjitha, për të jardhurit tanë te këjo jetë si për të dalit i çili, për të taksurën e vërtet, na dhe të kishëm shprësën tënë te ngjallja e te gjella e pangarshme;  çë do t’trazhgojëm pas çë të vish pameta.

Se ti do t’jesh i të ngjallurit tanë krietari, i të gjallvet gjykëtari i pa-anëshëm te veprat e gjellës e njeridashës   e Dhespot e Zot çë do t’na japësh shpërblim. Ti deshe të kishe, për të madhen mirësi, përsbashku me ne gjithënjë mishë e një gjak dhe passionët të paturpshme, tue lënë t’ishe ngar nga ato si na, tue pasur kështu vërteta mëshir zëmrje, për ne kurdoherë tue u bër gati të na ndihie te ngarjet tona. Kështu na vëre në pjesë edhè neve te zotërimi yt i passionëvet.

Prit mirë nanì ti lutjet e parkalesìt tona e jip prëhie  atëravet, mëmavet, bijvet, vëllezërvet e motravet të nga njeriu e kujdo  gjëri e krushk e gjithë ata çë ndërruan jetë me shpresën e të ngjallurit në gjellë të pasosme.

Shkruaj te libri i gjellës emret e tyre e shpirtrat e tyre vëri në gji t’Avraamit, Isakut e Jakobit te dheu i të gjallëvet, te rregjëria e qielljavet, te dhrosìt e Parraisit tue na sjell të gjithë me të shkëlqyemit Ëngjëj tatë te të shejtet prëhie tote;  edhé tue bashk ngjallur kurmet tanë te dita ngah ti e tsaktuame me shejten e vërtetë të taksur. Kështu ngë ë vdekjie për shërbëtorët tatë kur lën kurmet e tyre, e të vijën tek ti Perëndi, po vetëm një të shkuar nga hjidhërime në të mira e gëzime, prëhie dhe haré. E megjithëse na kemi mëkatruar kundra teje, ijna afër neve dhe atyreve; pse mosnjerì isht i pastër nga çëdò ngjolle përpara teje , edhé të ket klënë njëi ditje gjella e tij, se po ti je i vetëmi, çë u duke mbi dheun i pa-mëkatë, i  Zoti  ynë Jisu Krishti, paj të çilit gjithë shpresojëm lipisì e ndëjesën e mëkatëvet. Prandai neve e atyreve, si Perëndì i mirë e njeridashës, hilqëna, ndëjéna, falna fajet tanë, të bëra tue dashur e pa dashur, tue dijtur e pa dijtur, të dukura e të fshehura, me tru, me gojë e me të bëma, me të folët, me gjithë të sjellurit e lëvizje.  E atyreve çë na shkuan dhuroi lirimin e ngushëllimin, e neve çë na ke këtu përpara bekona tue dhënë neve e gjithë popullit tënt, të kemi një të sosur të mirë, në paqe,  e neve na sbyll zëmrën tënde e mëshirplotë te dita e tmerrshme dhe e dreruashme të të jardhurit tat tue na bër të denj te rregjëria jote.

QUARTA PREGHIERA

O Dio grande ed eterno, santo e amico degli uomini,
tu che ci hai fatti degni di stare in quest’ora al cospetto della tua inaccessibile gloria per cantare e lodare le tue meraviglie, sii propizio a noi, indegni tuoi servi, e concedici la grazia di offrirti con cuore contrito, liberi da distrazioni la dossologia del trisagio e il rendimento di grazie per i grandi doni che ci hai fatto e che sempre ci fai. Ricòrdati, Signore, della nostra debolezza e non permettere che ci perdiamo per le nostre iniquità, ma usa la tua grande misericordia con la nostra piccolezza: affinché noi, fuggendo il buio del peccato, camminiamo nel giorno della giustizia e, rivestíti delle armi della luce, giungiamo al termine senza essere insidiati da alcuna insolenza del maligno, e con franchezza rendiamo per tutto gloria a te, solo Dio vero e amico degli uomini.

È infatti un tuo mistero in verità davvero grande, o Sovrano di tutti e Creatore, questo temporaneo dissol­versi delle tue creature, che in seguito di nuovo si ricompongono e in eterno riposano. Per tutto ti rendiamo grazie: per il nostro ingresso in questo mondo e per il nostro esodo da esso, che, in virtú della tua verace promessa, ci induce a sperare la risurrezione e la vita intatta: possiamo noi goderne al tuo secondo futuro avvento. Perché tu sei anche l’autore della nostra risurrezione, giudice imparziale e amico degli uomini per ciò che riguarda le azioni della vita, Sovrano e Signore della ricompensa, tu che, similmente a noi, hai partecipato di carne e sangue, nella tua somma condiscendenza, e delle nostre passioni non colpevoli, sottomettendoti volontariamente alla tentazione, rivestendoti di viscere di compassione, divenendo spontanea­mente nostro aiuto nelle tentazioni, in forza di ciò che hai sofferto venendo tu stesso tentato. È cosí che hai condotto anche noi alla tua stessa impassibilità.

Ricevi dunque, o Sovrano, le nostre preghiere e suppliche, dà riposo al padre, alla madre, ai fratelli, alle sorelle e ai figli di ciascuno, e a qualunque altro parente o congiunto, e a tutte le anime che già riposano in attesa della risurrezione per la vita eterna. Colloca i loro spiriti e i loro nomi nel libro della vita, nel seno di Abramo, di Isacco e di Giacobbe, nella regione dei viventi, nel regno dei cieli, nel paradiso di delizie, introducendole tutte, tramite i tuoi angeli luminosi, nelle tue sante dimore. Risuscita anche i nostri corpi nel giorno da te stabilito, secondo le tue sante e veraci promesse. Non vi è dunque morte, Signore, per noi tuoi servi alla dipartita dal corpo per venire a te, o Dio: è piuttosto il passaggio dalle sofferenze alla dolcezza, alla felicità, un passaggio al riposo e alla gioia.

E se anche abbiamo peccato contro di te, sii propizio tanto a noi quanto a loro: perché nessuno è puro da macchia davanti a te, nemmeno se la sua vita fosse di un giorno, perché tu solo sulla terra sei apparso senza peccato, o Signore nostro Gesú Cristo, e grazie a te tutti speriamo di ottenere misericordia e remissione dei peccati. Perciò, tu che sei Dio buono e amico degli uomini, condona, assolvi, perdona, a noi e a loro tutte le nostre colpe, volontarie o involontarie, conosciute e sconosciute, manifeste e nascoste, in opere, pensieri o parole, in qualsiasi nostro comportamento e movimento. A quanti ci hanno preceduti dona liberazione e sollievo; a noi qui presenti, da’ la tua benedizione, elar­gendo a noi e a tutto il tuo popolo una fine buona, nella pace. E alla tua tremenda e terribile venuta, dischiudi per noi viscere di misericordia e di amore per gli uomini, e facci degni del tuo regno.